Osaka – Tall buildings, big city

In Beppu nemen we de Shinkansen naar Osaka met overstap in Kuruma. Het eerste deel rijden we met een best wel blitse blauwe trein, daarna stappen we over op de “gewone” Sakura.

  
In de middag komen we aan op Shin-Osaka en moeten we nog een station verder om op Osaka Centraal te komen. Had ik al gezegd dat de stations hier mega groot zijn met giga warenhuizen eromheen. Neem de V&D in Rotterdam, doe die maal 3 en zet er 6 rond het centraal station dan heb je een beetje een beeld. De onderste twee verdiepingen van zo’n warenhuis is alleen maar eten, thee en drank. We kijken telkens onze ogen uit hier niet anders en in de food-courts is het overal druk, Japanners houden ook van lekker eten!

We lopen de 1,3 km naar ons hotel, want dan zie je wat meer dan met de metro. Het is druk en er is hoogbouw zover je kan kijken, we krijgen hier nog meer het grote stad gevoel dan in Tokyo!

Ons hotel is gauw gevonden en google maps blijkt weer een sterke applicatie te zijn, de namen van gebouwen en de nummers van metro uitgangen staan er gewoon op! Op de 11de verdieping hebben we een kamer. Nou ja kamertje, hoewel we twee bedden hebben zijn we weer terug bij af. Het lijkt wel hoe groter de stad des te kleiner de (betaalbare) hotelkamer. 

We zijn moe van de reis en hebben bovendien in Beppu iets te weinig geslapen, dus we knappen een uiltje op onze kamer voordat we de stad in gaan.

Tegen 17 uur lopen we weer richting station, want we hadden gezien dat daar een biergarten/ Duits bierfestival was. Daar aangekomen is het vrij rustig er zit een man of 50 bier te drinken, maar er is plek voor 1000. Wij lopen even langs de standjes, erg blits allemaal en super grappig een Japanse in een dirndl. Maar wat een prijzen, een halve liter weizen kost ¥1600,-! Wij laten dit feestje dus maar even aan ons voorbij gaan. 

   
 We belanden nog even verderop op een fout terras, waar we tafelgeld moeten betalen en service kosten extra op de rekening staan. Okay, vanaf nu dus alleen nog binnen en tussen de locals. We zwerven nog wat rond het station en later op de avond vinden we wat we zoeken bij Chao Chao. Een gyoza tentje dat gezellig druk is en nog net 2 plekjes aan de bar heeft voor ons. Lekker, gyozas met shiso, tataki van bonito tonijn en natuurlijk een paar biertjes. 

  
Tegen tienen lopen we weer richting ons hotel en verkennen de buurt een beetje. We komen op de hoek van Edobori een sympathiek uitziend tentje tegen, The Art Box Café. Wij besluiten daar nog even een afzakkertje te halen, want het is immers pas net tien uur geweest. Binnen worden we gelijk aangesproken door gasten van het cafe met ” please to meet you”, ” where are you from” etc. Ondanks ons gebrekkige Japans en hun gebrekkige Engels kletsen we wat en bestellen 2 bier. Ik bekijk even de wijnkaart en denk, misschien beter om het bij bier te houden vanavond. Dat gaat echter niet lukken. De man naast me zegt ” You like wine?” en als ik bevestigend antwoord zijn er twee glazen wijn besteld door hem en nee dank je, werkt hier echt niet. Wat een aardige lui hier!

De volgende ochtend slapen we uit. We lunchen onderin een department store soba noodels met ei, erg lekker en het is druk. Kennelijk luncht iedereen in Osaka buiten de deur.

We besluiten door het park naar het kasteel te lopen, dan weten we gelijk de weg voor ons geplande hardlooprondje de volgende morgen. Het kasteel is erg mooi en biedt een leuk uitzicht over de stad. Selfies maken is in. Er zijn zelfs vrouwen die hun mooie kleren aantrekken en alleen op pad gaan, om de hele dag selfies te maken. Hoe ijdel kan je zijn!

Wij doen er ook eentje als we het kasteel uitkomen, tussen 20 chinezen en een paar Europese toeristen, schieten we ons plaatje.

Bij de uitgang worden we aangesproken door een beetje alternatief uitziende Japanse kerel. Het blijkt een schrijver te zijn die zich op zijn manier inzet voor betere mensenrechten in Japan. van het rechtsysteem klopt geen reet, volgens hem. Hij is een keer opgepakt omdat hij iemand geslagen had, die hem eerst had beledigd en had lopen duwen etc., althans dat was zijn verhaal. Gevolg was dat hij 18 dagen in de cel heeft gezeten zonder proces, zonder advocaat. Best een naar verhaal en hij is er duidelijk nog steeds verbolgen over. ” Human rights are more important then sunshine”, ” Without better human rights, Japan is nothing more then a pig farm”, ” You are not aware of this situation in Japan, but coming to Japan is more dangerous then going to the jungle without medicine”. Ik blader wat in zijn boekje, dat geschreven is in het Engels, en zie wat grammaticale foutjes. Dat maakt het eigenlijk geloofwaardiger. Ik besluit zijn boekje, “the short nast journey”  te kopen.

We eten ‘s avonds bij een chinees restaurant, dat er tijdens het lunchuur erg druk uitzag. Daarna hangen we wat rond in het park en drinken een biertje op de brug waar iemand met zijn saxofoon staat te oefenen. Allemaal prima! 

Wij gaan vroeg slapen en zijn ook weer vroeg op. Tegen 8 uur gaan we richting Nakanoshima park om een rondje hard te lopen. Ik loop het park uit, loop het volgende park door en ga dan de rivier over naar het kasteel. Loop een rondje om het kasteel, waar ook veel ander hardlopers zijn, en loop daarna weer terug, 11 kilometertjes. Het is inmiddels al weer warm, bij vertrek 21 graden en tegen tien uur al 26 graden! In het park staat Nanna op me te wachten, want die is al even klaar met haar rondje van 5km. Ze heeft een flesje water voor me uit de automaat getrokken, de schat! Als we het park uitlopen worden we aangesproken door een groepje. Ze blijken van het bureau voor toerisme en interviewen en fotograferen toeristen in het park vandaag. Er worden wel 80 foto’s van ons gemaakt, ben benieuwd in welk blaadje we terecht komen😉.

Het tweede deel van de  ochtend besteden we aan de Umeda Sky Building en de Grand Front shopping mall.

   
     
We gaan ‘s middags naar Dotonbori. In de metro staan we te zoeken, ze hebben hier 4 of 5 lijnen, en een ritje plannen met een overstap is best lastig. Een keurige meneer zegt: Can I help you? Euh…Yes, we want to go to Dotonbori. Er volgt een kort gesprekje, hij wijst een station aan op de kaart en we betalen ¥ 280 pp bij de kaartjes automaat. Als ik denk dat we naar het juiste perron gewezen worden heb ik het mis, de beste man gaat met ons mee en gidst ons door het metro stelsel en het drukke stuk van de stad totdat we op Dotonburi street staan. We bedanken hem hartelijk. Hij schudt Nanna de hand en slaat mij lachend op mijn schouder en vertrekt weer. Ongelofelijk, wat een behulpzaamheid!

Dotonbori is massaal druk en het is er veels te heet midden op de dag. Na een uurtje rondsjouwen houden we het voor gezien. Eerst even relaxen op de hotelkamer en ‘s avonds weer terug. Nu zijn de uitbundige reclames van de winkels en restaurants nog mooier. We maken foto’s en lopen rond op zoek naar een geschikt eettentje. Maar we kunnen niet besluiten welke en zo doende komen we terecht bij Gyoza no Osho. Gewoon lekker, gyoza’s en een flinke portie gewokte groenten. Het is een beetje een typische zaak. Open keuken met bar waaraan je zit om te eten en voor je neus wordt er gewokt met de vlam in pan en verder ziet de keuken er niet uit, die tegeltjes etc. mogen wel eens vervangen worden. Maar dat boeit niet, want het eten is prima. Gelukkig zijn we geen vegetariers, want ook de gemengde groetenschotel bevat hier nogal wat spek.

    
     ‘s Avonds gaan we nog even naar het Art Box Café. We worden bij binnenkomst super hartelijk begroet door Sako, Kei en Yuki. We bestellen bier en kletsen met de andere gasten. Het lukt weer niet om de aangeboden wijn af te slaan, maar we drinken de pinot noir uit de Loire met smaak. Wat een leuke tent is dit toch. Tegen een uurtje of twaalf is het mooi geweest en gaan we terug naar het hotel, lekker slapen.

De volgende ochtend gaan we naar het Aquarium, het grootste van de wereld zegt men. Het is met de metro prima te doen. Daar aangekomen is het er druk met uitgelaten schoolkinderen, wat een kabaal, maar ook leuk om te zien hoeveel plezier ze hebben. We lopen de verschillende tanks af en het zijn echt prachtige bakken. Bij de grote tank aangekomen zien we al gauw de reuzenhaai traag door de bak zwemmen, imposant gezicht. De route slingert om deze grote tank heen, steeds een verdieping naar beneden en aan de buitenkant zijn nog een paar verschillende bakken, o.a met tropische rif vissen, zeeleeuwen en dolfijnen. Het is een mooi aquarium en best indrukwekkend, maar als je de reuzenhaai en de dolfijnen weglaat is het van hetzelfde kaliber als het Oceanium in Rotterdam.

Als we weer buiten staan maken nog een ritje in het reuzenrad. Dat geeft een leuk uitzicht over de stad en de havens en in de verte zien we Kobe liggen.

  Als we terug zijn shoppen we wat rond het station en Nanna koopt 2 manga stripboeken van Oishinbo in een grote winkel in de Avanza building, die helemaal vol staat met alleen maar manga!

We eten tussendoor wat gyoza’s en tataki van bonito bij Chao Chao, aan de overkant van Avanza.  Later eten we sushi in het park, wel relaxed, alleen die muggen, pfff….gelukkig hebben we deet bij ons.
‘s Avonds gaan we naar het Art Box Café, om de laatste avond van de vakantie te vieren. En dat lukt, wat een plezier hebben we met de gasten en met Sako-san, Kei-san en Yuki-san! Zij hebben een gezegde in Osaka, “Nandé ànè” (Waarom niet), dat laten ze ons zeggen. En wij laten hen op zijn Rotterdams zeggen “Maakt niet uit, joh!”. Wat een lol!

We drinken nog een bier en dansen op voodoo people van de Prodigy. We willen natuurlijk niet dat deze avond voorbij gaat, maar juist als je plezier hebt gaat de tijd snel. Als ik besef dat de hele reis er bijna op zit en ik zo afscheid moet nemen van deze toffe mensen, wordt ik even emotioneel. Ik lach door mijn tranen heen als we elkaar gedag zeggen. 

We hadden gezegd dat ze wel bij ons konden verblijven als ze ooit in Nederland zouden zijn. Nu zeggen we dat vrij makkelijk, maar nu twee dagen later denken we er nog net zo over. Het lijkt ons fantastisch om hen een paar dagen te gast te hebben.
De volgende dag is het naar Tokyo met eigenlijk maar een doel, dat is de ochtend erop het vliegtuig halen naar Nederland.

We lopen in Tokyo nog een keer een rondje om het imperial palace heen. Veel hardlopers, veel politie. Is Akihito thuis of is het code oranje? Op die vraag krijgen we geen antwoord.

Rond 18:30 pakken we de trein naar Narita Airport. Eten, slapen en dan om 9:25 het vliegtuig in!

Althans we dachten dat het avontuur nu wel voorbij was, maar Japan had nog een verrassing voor ons in petto. Als we op de hotelkamer op de 7de verdieping met de koffers aan de slag zijn, voelen we opeens trillingen. Ik zeg: wat is dat? Nanna zegt: Aardbeving! Fuck…wat nu? het gebouw schud hevig en de stalen deuren maken kling-klong geluiden in de kozijnen. Snel naar beneden! Lift….nee de trap! Als we beneden komen is alles al weer rustig. Wij zijn best wel geschrokken, maar de baliemedewerker is gewoon nog op zijn post en zegt: Do not worry, in Japan happens a lot. Pfff…okay. We praten nog even met een Indiër die ook geschrokken is en we beseffen ons weer dat een aardbeving hier bijna nooit ernstige gevolgen heeft en dat is in andere landen wel anders. Het is eigenlijk al de derde aardbeving in de afgelopen 3 weken. Het gebeurt dus inderdaad veel, maar deze duurde vrij lang en was best heftig. Achteraf is blijkt het er een te zijn van 7.8 op de schaal van richter ergens in de zeebodem 850km verderop op 660km diepte. In het restaurant van het hotel nemen we een biertje en eten we wat, effe rustig worden weer.

De volgende ochtend verloopt rustig en zoals gepland. We vliegen via Seoul naar Amsterdam, weer een lange zit, maar wat een droom van een rondreis hebben we erop zitten!

Japan Tips

Wij hadden JR railpassen voor 3 weken. Die kan je alleen in het buitenland via internet bestellen: www.japan-rail-pass.com. Je krijgt dan een voucher toegestuurd die je in Japan op een station bij de JR office om moet laten zetten naar de railpassen. Kost ca. Euro 450,- per persoon, maar dan heb je ook wat, onbeperkt treinen gedurende 3 weken en hier en daar een leuke korting op fietsenhuur oid. Tussen de grote steden kan je rekenen met een gemiddelde snelheid van ca. 200 km/h.

Wat we minder handig geregeld hadden dat we terug ook vanaf Tokyo vlogen. Het is een beetje een gedoe een daar te komen; Narita airport is nog een uur met de trein vanaf Tokyo centraal. Met Korea Airlines kan je makkelijk vanaf een andere stad, bijv. Fukuoka, Kagoshima of Osaka naar Seoul vliegen, daar moet je toch overstappen en het scheelt je een nachtje airport hotel.
Wij hadden verschillende keren fietsen gehuurd. Dat is ons op zich erg goed bevallen. Je bent lekker flexibel en met gemak sneller dan de stadsbus. Het enige probleem is passende fietsen te vinden, als je wat langer bent dan 1,70m. Maar ook een te kleine fiets is naar onze mening vaak beter dan geen fiets. Kosten liggen tussen de 8 en 16 euri per dag per fiets.

Nanna had een WiFi walker gehuurd voor 3 weken bij www.japan-rail-pass.com. Kostte ca. €100,-. Dat lijkt veel maar het heeft ons ook veel opgeleverd. Google maps werkt dan vrijwel overal perfect en allerlei info die je onderweg wil raadplegen heb je onder handbereik op je telefoon of tablet. Ook is het onderweg boeken van hotels etc. gemakkelijk.

Wij hadden geld gewisseld bij het GWK op Schiphol. Dat was een dure grap. Voor €406,- kregen we ¥45000,-, terwijl we ter plaatse voor €375,- ¥50000,- pinden. Pinnen kan er in elk geval op de postkantoren en bij de ATM’s van de Seven-Eleven.