Kyoto

Kyoto 13 mei-16 mei.

Na een geslaagde hardloopsessie in de ochtend uitgecheckt bij het hotel en voor het eerst de Sinkansen genomen. Het valt op dat het ‘s ochtends al snel warm wordt; de tijd op de dag scheelt wel 2 uur vergeleken met NL. Het is hier immers ook al weer donker rond half acht. Tegen tienen sjouwen we dus in de warmte onze bagage naar het station en het voelt alsof het midden op de dag is. Om 10:33 vertrekken we naar Kyoto onderweg hebben we nog even mooi uitzicht op mount Fuji. De treinen zijn luxe uitgerust met banken die je kan draaien. heel handig, je rijdt in principe altijd vooruit, maar als je met zijn vieren bent, dan draai je gewoon een bank om als je dat gezellig vindt.

Kyoto heeft echt een mega station. Eronder zit ook nog eens een giga warenhuis complex. Maar ons hotel is zo gevonden ca. 600 meter verderop. Beetje smaak-nog-kraak buurt, maar betaalbaar en vrij centraal gelegen. De hotelkamer is weer erg klein en de badkamer is zoals je dat zou verwachten in de hut van een veerboot, maar wel airco op de kamer, een douche waar voldoende warm water uit komt en een toilet met verwarmde bril en ingebouwde douche met straal- en temperatuurregeling; dat dan weer wel.

We lopen terug richting het station en verkennen de buurt een beetje we vinden onderin het Avanti warenhuis een stuk of tien restaurants bij elkaar. We vinden er ook een prima niks aan de hand kroegje waar we voor 350 yen een halve liter bier kunnen krijgen. Volgens het bord buiten is het happy hour, toch zijn wij de enige bierdrinkers.

Tegen 4 uur gaan we terug naar het hotel en relaxen eerst even op de kamer en trekken fatsoenlijke kleren aan, want we hebben afgesproken om bij een Japans met gezin te gaan eten. We moeten om zes uur bij station Saiin zijn. We besluiten er naar toe te lopen, een stukkie van ca. 4,5km, en mikken erop er kwart voor zes te zijn. Iets eerder dus als de afgesproken tijd want zo schijnt dat te horen hier. Het leuke van lopen is dat je ook een indruk krijgt van de niet toeristische stukken van de stad. Parkjes, woonwijken met gewone winkels etc. De laatste kilometers lopen we door een doolhof van smalle straatjes met kleine huisjes. Gelukkig heeft Nanna Google Maps aanstaan < WiFi station zit in de tas>. Bij het station aangekomen zijn we keurig op tijd en zij ook, het werkt dus echt zo.

Zij zijn met zijn viertjes met een baby van 6 maanden en een jongen van 4. Al gauw blijkt dat het Engels van onze gastheer wat tegenvalt en bij onze gastvrouw het Engels vrijwel nihil is. Dan maar vriendelijk blijven lachen en een beetje simpel gesprekje voeren. Hij is kok in een Japans Kaiseki restaurant in Kyoto, zij zorgt voor het huis en de kinderen. Hun huis is splinternieuw alsof het vorige week is neergezet. Wel precies even klein als de rest van de huizen. We eten do-it your-self sushi met wat koolsalade en gefermenteerde soja-bonen voor de liefhebbers. Best lekker, maar ik had er iets meer van verwacht. Het gesprek blijft moeizaam, maar goed we komen wel een paar dingetjes aan de weet. Hij is net als de meeste Japanners 1 dag per week vrij en ze hebben 2 keer per jaar een week vakantie. Niks om jaloers op te zijn vinden wij.

Tegen half negen nemen we afscheid en lopen we richting station. We willen nog even ergens een biertje halen. Dat wordt weer in het kroegje onderin het Avanti warenhuis, want cafés zoals wij die kennen heb je bijna nergens, blijkt. Nu is het er wel wat drukker, gezellig!

De volgende ochtend ontbijten we op de kamer met wat spulletjes die we ‘s avonds gekocht hebben. O.a onigiri, een grote driehoekige sushi. Dan nemen we de bus naar de gouden tempel. Dat blijkt wel even een ritje, ruim een uur en de kortste weg is minder dan 10km. Maar goed we komen er. En hoewel het er druk is hebben we binnen 5 minuten 2 kaartjes en lopen we naar binnen. Het is er prachtig. Tuin, vijver en gouden tempel staan daar in een voorbeeldige harmonie. Langs de randen van de vijver staan bloeiende irissen in het water. We zijn heel even stil en beginnen dan foto’s te schieten. 

   
             We wandelen door de rest van het tempelcomplex wat erg mooi is maar niet zo groot. We werden aangesproken door een middelbare man die een groepje schoolmeisjes begeleiden. Zij hadden een schoolopdrachtje voor het vak Engels en wij waren de uitgekozen “slachtoffers”. Na hun vragenlijstje te hebben beantwoord, waar we vandaan komen, wat de grootste verschillen zijn tussen Nederland en Japan, wat we leuk vinden aan Japan etc. krijgen we 3 A4-tjes kado met knip en plakwerk over Japanse cultuur dingetjes. Te schattig gewoon!

  
Na de tempel pakken we de bus naar Nishiki market. Weer een lange rit en tijdens het rijden komen we erachter dat Ryoanji tempel vlak bij de gouden tempel is. Dat is jammer want ik wilde graag naar die oude zen tuin toe. Maar goed nu eerst de markt. We lopen erheen via een flink stuk overdekt winkelcentrum, erg mooi allemaal. De Nishiki market is een heel smal straatje vol met winkeltjes gericht op Japanse specialiteiten: vis, schelpdieren, gemarineerde en geroosterde vlees of vis dingetjes, ingemaakte groenten, etc. 

   
 We nemen ieder een octopus op een stokje, omdat het er als een soort lolly zo grappig uitziet. Het smaakt erg zoet van de marinade, best lekker.

  
Als we uitgekeken zijn zoeken we vlak bij een leuk restaurantje voor lunch en die vinden we. Ze hebben de Brecker Brothers op staan, da’s onverwacht, dan hebben ze zeker een chefkok met goede muzieksmaak. We bestellen allebei een simpel lunch menuutje, ik met kip en Nanna met bief. Erbij bestellen we een sashimi salade en die is erg smakelijk.

  
Na de lunch besluiten op zoek te gaan naar een fietsenverhuur, want de bus hier is niet ons ding. Dat pakt goed uit we voelen ons vrij en blij en vol energie als we langs de rivier fietsen op weg naar de Botanische tuinen ca. 10 km verderop. Wij slechten die afstand mede door een geweldige meewind in een half uurtje terwijl we genieten van de omgeving.

  
De botanische tuinen zijn groots. Geweldig kassencomplex met verschillende klimaatzones. We zien cacao, vanille en andere orchideeën uit het regenwoud maar ook edelweiss staat er in de koude kamer fier te bloeien.

   
         Buiten is een kersentuin, die helaas al een poosje is uitgebloeid, maar de rest van de tuin maakt veel goed. Het is er mooi en rustig en we wandelen er nog een uurtje rond, pas bij de rozentuin die volop in bloei staat komen we weer veel andere bezoekers tegen.

Inmiddels is het 5 uur en gaan wij op zoek naar een terrasje, want hoogste tijd om alles even te laten bezinken met een biertje. Langs de rivier fietsen we richting Gion, de oude traditionele wijk, waar we veel terrassen langs het water hebben gezien. Het zijn echter allemaal restaurants die nog niet open zijn en bovendien prijzen rekenen waar wij geen zin in hebben. Als we borden tegen komen met op het terras moet je verplicht het menu van 6500yen nemen, “we did not hear only drink”, geven we het op. We lopen er rond op zoek naar een barretje, maar die zijn ook hier schaars. Wel is het een mooi buurtje om te bekijken en er komen af en toe een paar Geisha’s langs lopen, prachtig. 

We vinden uiteindelijk een barretje wat er op het oog leuk uitziet bestellen een biertje en ik neem er nog een ook al zijn ze twee keer zo duur als elders. Als we afrekenen zet de klojo achter de bar ook nog 500yen service kosten op de rekening. Ik betaal en na hem in twee talen voor rotte vis uitgemaakt te hebben verlaten we zijn zaak. Tot zo ver Gion, je moet er kijken, kijken en vooral niks kopen.

We fietsen naar Avanti en eten er ramen noodles met wat gyoza. Natuurlijk daarna naar ons niks aan de hand barretje voor nog een biertje :-)

Vandaag staat de rode tempel aka Fushimi Inari Shrine op het programma. We vertrekken lekker vroeg met de fietsjes en in no time staan we aan de poort. Fietsen keurig op de bicycle parking gezet en we lopen de eerste trappen op. Eerst langs de hoofdgebouwen en dan onder de poortjes door. En die poortjes gaan door totdat we na een km of twee boven zijn. Een poortje neerzetten of ophangen bij een tempel met een goede wens voor iets of iemand is hier de gedachte en een beetje geld betalen maakt de kans groter dat die wens ook uitkomt. Ik vind het een mooi idee.

   
     Als we boven zijn besluiten we door te lopen naar de Sennyu-ji tempel. Het pas voert steil naar beneden door het bos, lekker koel. We genieten onderweg van het uitzicht over Kyoto en de prachtige vlinders die hier rondvliegen. Bij de tempel aangekomen bekijken we het van een afstandje het is er doodstil. En er lijkt niemand te zijn, er is dan toch iemand en die ziet ons schuchter rondhangen bij het hek. Hij wenkt ons verder te komen. Daarop stappen wij langs/over het hek en lopen zo het tempel complex binnen. Verderop moeten we toch nog even betalen, 500yen p.p., dat vinden we nu weer een prima bedragje. Wr lopen naar de Butsu-den waar de Buddha-triad staat. 3 Buddha’s voor vrede en geluk voor de mensheid in het verleden, heden en in de toekomst. Als we naar binnengaan mogen onze schoenen aan blijven van de suppoost. Het is een mooie opstelling van de 3 gouden Buddha’s zittend op een lotus, iets meer ingetogen dan in Thailand of Sri-Lanka. Het raakt me wel. Bidden doe ik niet vaak maar mijn gedachten zijn even bij hen die het nodig hebben en bij Nepal.

   
    
 We bekijken nog wat meer van het complex en er zijn wat ceremonies aan de gang waardoor we niet overal bij mogen. Ook prima, genoeg te zien. We besluiten dezelfde weg terug te nemen over het steile pad door het bos en dan terug naar beneden door de oranje poortjes. Daar werken we ons een weg door de menigte die nu op gang is gekomen en vooral naar boven wil.

  
Beneden aangekomen pakken we de fietsen en rijden we naar de Ryoan-ji tempel, de oude zen tuin uit de 16de eeuw. Dat is helemaal aan de andere kant van de stad, maar met een klein uurtje zijn we er. 

Wederom een mooi complex, de foto’s spreken voor zich denk ik.   

       

Dan is het echt tijd om naar het hotel te gaan, effe douchen, relaxen en omkleden. ‘s Avonds eten we bij Gyoza no Osho, een soort fast food Chinees. Het is een populaire tent met een grote bar waaraan je eet. Wij moeten wachten totdat er plek vrij is. En dan kunnen wij ook aan de gyoza’s! Erbij bestellen we wat gebakken rijst en twee groenten dishes. Wat een tempo! Binnen 5 minuten hebben we de eerste gerechten al en de taprobot zorgt voor 2 perfect getapte halve liters Asahi. Het eten is er prima en het is een komen en gaan van eters, alleen of met een groepje. Binnen een half uurtje zijn we dan ook weer weg. 

We sluiten de avond af op de vaste plek bij Avanti, om de volgende dag te vertrekken naar Fukuoka.

5 Responses to “ “Kyoto”

  1. Tamara says:

    Zo te zien hebben jullie het wel naar je zin :-) Ziet er toch wel net allemaal iets anders uit dan in september lol

  2. Gerard en Henny says:

    indrukwekkend. Het gaat wel allemaal heel erg vlug geloof ik. Maar ie Japanse fam was natuurlijk echt leuk. Aan de foto’s zie ik echt wel dat het een andere wereld is. Blijf genieten. Lieve groet,
    Gerard en Henny

  3. Nellie says:

    Wat geweldig allemaal en prachtig die tuinen. In gedachten reis, loop, fiets ik met jullie mee. Heerlijk!! Liefs xxxx

  4. Ruud says:

    Wat leuk omwille zo te volgen. Erg leuk om te Lezen en prachtige foto’s om te zien. Veel plezier .groeten ook van Eric

  5. Duncan says:

    Een verwarmde toiletbril? Jeetje…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>